Skal bare...

Føret er vanlegvis avhengig av vêret.

Eg følger med på sport akkurat så mykje at eg har fått med meg at proffane bytter ski 1-2 gonger i løpet av 5 mil, pga av glideren har mista funksjonen sin. Det seier meg at det har ingen funksjon å glide fjellskia mine 1 gong pr sesong. Men ved spesielle forhold, slik som det fjellræv opplevde i helga, vil nyglida fjellski ha ein fordel, men då må dei faktis vera nyglida. Kor grundig denne glidinga er, etter mi erfaring, ikkje så viktig. Det finnst flytande glider som fungerer til formålet. Sjølv har eg med meg ein klump vanleg glider, og gnir denne på som vanleg skismurning utanom i smurningsona, og klossar ut med vanleg kork. Dette har redda meg når det har vore føre som fjellræv beskriv. Dersom ein ikkje har med glider, kan blå eller grøn festevoks gjera same nytten, men ikkje vera så positivt for gliden. Rens av skia utanfor smurningsona, særleg bak smurningsona har også stor nytteverdi for å hindre framtidig klabbing. Men dette er greiast å gjera heime. Glider i fellelimet, er noko ein bør prøve å unngå.

Det høyrest ut som rusk i dysa. Dersom du renser dysa ved å trykke renselåle ned i dysa, utan å ta denne ut, trykker du bare rusket ned i brennaren og det er bare eit tidsspørmål før det er tett att. Det kan ta 5 eller 30 sekund. Dysa må demonterast og rensast slik at rusket vert fjerna. Brennaren produserer ikkje rusk, så når denne er rensa ordentleg, vil han fungere lenge, akkurat som andre brennarar. Einkvar annan brennar vil også vera upålitleg dersom det er eit rusk inni han,og du ikkje fjernar det eine rusket.

Skal ein halde skistøvlane tørre, kan ikkje sokkane puste.

Tjukke sokkar, luve og litt ekstra over rompa, hjelper masse for min del

Hemmeleg og hemmeleg. Videoen viser jo oversiktsbilete, som i alle fall for meg, var nok til å finne ut kvar det er. Det er jo ikkje akkurat utilgjengeleg og lite trafikert område. Håpar der vert levande rein å sjå i området att snart, og ikkje bare kulturminne.

Det der ser ganske normalt ut. Det same har skjedd med Fischer-ski eg har hatt. Og kundeservicen var rein ansvarsfråskriving. Eg skal aldri kjøpe ski frå Fischer att. Eg har hatt same problemet med adskillige fjellski frå Madshus og Åsnes også, men der har i alle fall kundeservicen vore upåklageleg. Stålkant kan vera kjekt til tider, men for ski som skal halde lenge, er mi anbefaling ski utan stålkant. Åsnes Finnmark er ein god kandidat.

Det er riktignok ikkje mange regulerte vatn innanfor verneområda. Men verneområda har kome etter utbyggingane, så kraftutbyggingsinngrepa har vore førande for grensene til mange av verneområda.

Når stigane er fjerna frå turrutebasen (https://kartkatalog.geonorge.no/metadata/turrutebasen/d1422d17-6d95-4ef1-96ab-8af31744dd63), forsvinn dei som merka stig frå kart-appar, online-kart og nytrykk av fysiske kart etter kort tid. Sjølve stigen vil fortsatt vera der i lang tid, men bruene vert fjerna og dei raude T-ane vert ikkje vedlikehaldne og vil falme bort med tida. Og heile poenget med å redusere tilrettelegginga i sårbare område, er at trafikken vert mindre, sjølv om kven som helst fortsatt kan gå kvar dei vil. Merka stigar og skiløyper er (skremmande) effektivt for å styre trafikken. Basert på turrapportar på dette forumet, ser det ut til at også ein stor del av dei som ligg i telt, vel å følge dei merka rutene.

I denne samanhengen, er det rein som vert forvalta etter viltloven (https://lovdata.no/dokument/NL/lov/1981-05-29-38) i motsetning til tamrein som vert forvalta etter reindriftsloven (https://lovdata.no/dokument/NL/lov/2007-06-15-40)

Mi erfaring er at myggnetting ikkje stoppar snødrev (riktignok ikkje erfaring med Fjãllrãven, men med Hilleberg) .

Eg er ikkje einig i at gass er så mykje enklare enn bensin om sumaren, men det er ein annan sak, og veldig avhengig av kva brennar ein har. Problestillinga for tråden er uansett den same. Kor mykje drivstoff ein brukar, må ein finne ut av sjølv. Eg ville aldri stolt på kva andre seier at er nok. Utan eigne erfaringar, må ein altså ta med seg meir enn det ein reknar å bruke. Tala som har kome fram i tråden, er omlag som mine eigne erfaringar, så det kan vera eit greitt utgangspunkt. Men mine erfaringar fortel meg også at forbruket kan variere betydeleg frå tur til tur. Andre forhold som gjer at mitt forbruk ikkje er så relevant, er at eg ikkje drikk 1,5l kaffi om dagen, og eg lagar mat som skal småkoke ei tid. Kor store marginar ein skal satse på, vert eit spørsmål om kva ein risikerer dersom ein går tom, og kor lite lyst ein har på at det skal skje. Det hjelper også mykje dersom ein greier å følge med på forbruket undervegs, så ein eventuelt kan justere kaffiforbruket om ein ser at det er behov for det. Mange småboksar i staden for 1 stor boks, gjer dette enklare, men også betydeleg dyrare. Med flytande drivstoff som bensin, er det også mykje enklare å ha kontroll på forbruket (i tillegg til at prisen bare er ein brøkdel av prisen for gass).

Det er det sikkert. Men eg brukar bare å sjå meg rundt, og det fungerer godt nok for meg.

Dei fleste fjellområda er bare dekt med omløpsfotografering (https://kartverket.no/geodataarbeid/program-for-omlopsfotografering) med bakkeoppløysing på 25cm, altså 8 pikslar pr 1m². Einmannsteltet mitt er 2,5m², det er bare 20 pikslar i norgeibilder.no og norgeibilder.no fortel meg ikkje om desse 20 pikslane er nokonlunde flate. Det er nok tusenvis med fine teltplassar mellom kvar plass ein kan finne på norgeibilder.no Eg har aldri studert kart på denne måten for å finne ein teltplass. Når det nærmar seg kveld, byrjar eg å sjå meg omkring etter ein plass, og eg har alltid lykkast med det i løpet av ein halvtime. Går eg i terreng der det er langt mellom dei brukbare plassane, byrjar eg å leite litt tidlegare, enn der det er flusst med plassar. I forhold til å lese terrenget, prøvar eg å unngå morgonsol i den varme årstida. I den kalde årstida prøver eg å få mest mogleg morgonsol. Er det mykje mygg, prøver eg å få ein mest mogleg luftig teltplass. Dersom det er mykje vind, prøver eg å finne le. Finne eg ein fin teltplass i område der det er langt mellom dei, legg eg han inn på gps'en for seinare bruk.

Sjølv om du ikkje har høyrt eller sett det, betyr det ikkje at det er ikkje-eksisterande. Eg har sjølv opplevd det. Fyrste gongen med eit Bergans tunneltelt på -80-talet. I motsetning til dagens tunneltelt-teltstenger, stod ikkje desse i spenn, men var ferdig bøygd til teltprofilen. Det var ein konstruksjon som ikkje tålte tung juni-snø. Halve teltet låg flatt under snøen, og det vart heller aldri seg sjølv att. Andre gongen var Helsport Ringstind med tung august-snø. Litt risting i stanga midt på natta, var det som skulle til for at teltet reiste seg att.